Tijd
tekort…………
Chronisch tijd tekort begon al bij z´n geboorte. In ademnood kwam ie ter
wereld moest allemaal snel. Hij gunde zich toen al geen tijd.
Achter
een hekje moest je hem niet stoppen, als peuter/kleuter. Geen zandbult was
te hoog of Stefan beklom hem.
Zijwieltjes, Stefan redde zich zonder, als je hard, snel fietst val je toch
niet om. Soms raakte je een stoeprand en dan deed je pols een beetje pijn.
Tijd om
rustig van een pannenkoek te genieten, nee, want hij lustte er zoveel, dus
hij stouwde ze naar binnen, stel dat ze op waren.
De bus
in de draaimolen was z´n favoriet op de kop lag ie erin. “Mevrouw haal die
jongen eruit hij heeft geen kaartje.” Draaiend rond en maar weer rond. De
botsauto´s iedereen mocht met hem mee jong en oud.
Schrijven met de pen, die motoriek hé!, viel echt niet mee. Nu wat een geluk
dat msn/sms met de p.c. en telefoon. Dat kan iedereen lezen, daar hoef je
niet mooi voor te schrijven.
Mini
playback show, Mooi, mooi, mooi man, het leven dat is één groot feest. Dat
was het één machtig mooi feest, de dirigent was Stefan, de springer, de
hosser.
De
schoolmusical ongewild bord op de kop, iedereen lachte. De clown van de
show. Hij schaamde zich er niet voor. Hoezo zulke dingen gebeuren toch.
De
peuterleut vrijend met juf Henny, goede vriendjes met juf Jannie.
De
school met juf Sybrich/juf Geertje. Schoolkamp met Hermie en weer juf Henny.
Vriendinnetjes en vriendjes.
Terra
College 2 jaar, toen naar Stad en Esch, fietsenmaker worden dat leek hem wel
wat. Z´n overall vol met gaten, knoeien en smeren met accuzuur.
Op de
randweg school Stad en Esch kopjes thee met de conciërge. ´t Was soms zo´n
oud wijf.
Z´n
bril meer stuk dan heel. Lastig zo´n bril.
Zaterdags bij Jan de slager manusje van alles.
Van
zijn eerst verdiende geld, hij kon niet wachten een crossmotor gekocht. Op
´t fietspad crossend, vonden wij niet zo fijn. Een boel gemopper, maar hij
zei, ik kijk wel uit, als er iemand loopt of fiets stop ik.
Naar
Zwolle, Deltion 1 dag in de week, 4 dagen in de week naar Emmeloord
gemeentewerf als leerling bedrijfsautotechnicus, want in die
fietsenmakerbranche was geen stageplek te vinden.
Op zijn
brommer in weer en wind. Brommer stuk, pap kom je me halen om vier uur
vanmiddag en breng je me dan morgenvroeg weer even heen, bestel ik nu
onderdelen en maak ik hem morgen. En ja hoor ´t ouwe ding liep weer.
Nu
zaterdags naar Winters helpen met buitenboordmotoren en wat er voorkomt.
Varen
met z´n bootje, genieten van alles met een stel vrienden geinen of alleen.
Te hard als het kon.
Brood
met boterhamworst en suiker, elke dag maar weer die suiker heeft ie later
weggelaten, een klodder boter er naast en erop de boterhamworst en
dichtklappen maar, want doorsnijden veel te veel tijd.
Tussen
de middag in de kantine frikadellen erbij, de kantinejuffrouw moest er
groot voor inkopen, met een klodder majo erbij.
7 uur
weg ´s morgens, moest om half acht beginnen, dus zowat een kwartier te laat
elke morgen, Och gaf niks zei hij we drinken eerst nog een kop thee en
beginnen nooit voor 8 uur. En wij maar mopperen en foeteren. Als het echt
slecht weer was nam ie vrij. Of als het mooi weer was een middagje varen en
zwemmen. Nooit geen weken achteréén, altijd zo nu en dan een middagje.
Alleen met het feest op de Belt (bloemen konten) en in Wanneperveen nam ie
steevast vrij. Dan kun je toch niet werken.
Toen
hij het rijbewijs binnen had met de auto heen en weer.
Na vier
jaar weg bij de gemeente, ze nemen niemand meer aan in vaste dienst.
Bij Sat
in Zwolle de MAN dealer kon ie aan de slag. Daar werkte nu al weer een
poosje.
Zaterdag zou ie pieperdienst hebben zo had ie verteld.
--------------------
20 - 10 - 2007
Op 20 oktober 2007 om 13.30 uur kregen wij terwijl wij op
de Albert Cuyp in Amsterdam liepen een telefoontje van onze Gerard, dat
Stefan een ongeluk had gehad, de politie was naar ons op zoek, We hebben
Gerard het advies gegeven om de politie maar even te bellen. Wij keerden en
liepen gehaast weer richting het metro station, maar omdat we geen rust
hadden hebben we zelf maar even de politie gebeld. Na een paar keer te zijn
doorgeschakeld kregen we een agent aan de telefoon die ons vertelde dat
Stefan een ernstig ongeluk had gehad en hij vroeg waar we waren op het moment,
Amsterdam vertelden we, kom dan maar rechtstreeks naar het Sophia Ziekenhuis
in Zwolle. We vroegen nog of er een ander voertuig bij betrokken was, ja dat
was waarschijnlijk een auto met caravan zo vertelde de agent. Wij op weg
naar Zwolle, Gerard belde in de tussentijds nog een keer huilend op, hij ging ook
op weg naar het ziekenhuis. Wij Miriam gebeld, die zei ook dat ze er direct
heenging. De weg naar het ziekenhuis ging in een roes voorbij, 2 mobiele
telefoons in de hand voor het geval we de telefoon niet zouden horen, maar
hij ging geen één keer. Dan je gedachten hoe ernstig is het, is ie er nog,
´t is vast wel heel ernstig, anders zeggen ze dat niet zo. Na anderhalf uur
kwamen we aan in het Sophia ziekenhuis. Wij naar de intensive care, daar
aangekomen zaten Miriam, Sjaak, Gerard, Lina, Daniël, Roy, Bert en Remco
(Irene zat nog midden in een voetbalwedstrijd en hadden we nog niet
gewaarschuwd) in
de wachtkamer te wachten. Ze hadden opdracht gehad om ons beslist niet te
bellen. Het was heel ernstig hadden ze van het ziekenhuis verteld. Wij
moesten ook maar even gaan zitten met een kopje koffie, de kameraden waren
intussen naar beneden gegaan, we zaten net toen er een zuster kwam en
vertelde dat ze een kamertje apart geregeld had, was wat rustiger, zo zei ze.
We gingen het kamertje binnen, meteen kwam er een dokter die zei:"Ik begin
maar met met het slechte bericht: Hij is dood!" Wat er dan door je heen
gaat, eigenlijk wist je het al, maar je hoopt toch dat het meevalt. De
wereld stond voor ons even stil. Maar hij heeft denken wij niet geleden, te
zien hoe zijn gezicht stond na zijn dood. En hij heeft genoten, geleefd, met
vriendinnen, vrienden en kameraden. Een blije vent dat was ie!!
blog........
19 oktober 2007
19 okt, 15:39
Vrijdagmiddag Stefan is vrij. Hij moet van alles regelen met de verzekering.
Ik zit bij hem aan de tafel. We spreken over de motor van Bertus, die hij op zijn naam heeft gezet, zodat hij de auto in de oldtimerverzekering kan doen. Hij wil met de motor morgenavond naar het feestje van Miriam, die 21 oktober jarig is. Ik zeg zou je dat nou wel doen, het is zo´n dodenweg die weg van Nieuwleusen naar Lutten.
Ja hoor ik kijk wel uit zegt ie. Nou zeg ik, als je maar weet dat je wanneer je ooit schade rijdt met de motor van pa, je altijd thuis kunt komen om dat te vertellen. Ja, zegt ie natuurlijk kom ik altijd thuis, waar moet ik anders heen.
Bertus en ik wilden ´s avonds een hapje eten bij de chinees, ga je ook met ons mee vroegen we, nee hoor geef mij maar wat geld dan ga ik wel wat eten bij Belterwiede.
Het blijft me bij, de woorden, natuurlijk kom ik altijd thuis, waar moet ik anders heen...........
|
Hasselt, Dode en dader rijdt door .........
Bij een aanrijding op de Werkerlaan bij Hasselt rond 12:13 uur een motorrijder om het leven gekomen. De aanrijding
gebeurde rond 12:13 uur op het kruispunt ter hoogte van het bedrijventerrein. De
motorrijder kwam uit de richting van Zwolle en reed in de richting van Hasselt.
Op
het kruispunt sloeg vermoedelijk een auto met caravan uit de tegenovergestelde
richting af naar links en reed de motorrijder aan. De automobilist reed door.
De motorrijder raakte zwaargewond en werd met spoed per ambulance overgebracht
naar het ziekenhuis in Zwolle, waar hij overleed.
De
politie verzoekt de autobestuurder zich te melden.
Was u getuige van dit ongeval of heeft u informatie bel met: telefoonnummer
0900-8844.
In verband met het ongeval is de weg circa drie uur afgesloten geweest voor het
verkeer. |
|
|
Om 12.13 uur, terwijl Stefan op de motor van z´n werk
kwam, is er voor Hasselt een auto met caravan linksaf geslagen, de
bestuurder heeft Stefan denken we niet opgemerkt en Stefan kon niet meer
remmen. Om 15.00 uur zaterdag 20 oktober 2007 is onze Stefan overleden.
Op 22 juli zou de rechtszaak van de veroorzaker/doorrijder plaatsvinden,
deze wordt uitgesteld, zie onderstaand bericht uit de Meppeler Courant van
23 juli 2008
Ongeloof, verwondering, verdriet, een mengeling van gevoelens ging er door
ons heen toen we dit verhaal hoorden.
Maar je kunt er niets mee, ja afwachten tot 21 oktober. Misschien komt er dan
wel weer iets tussen.
Je weet maar nooit.
De rechtszaak is nu gepland op 27 november 2008............